Nagaruda

Wat ik als eerste van Channarong wilde weten, is hoe zij wist waar ik verbleef. 'Dat was niet eens zo moeilijk' zei ze. 'Je had gezegd dat je in Khao Noi verbleef en Khao Noi heeft maar één hoofdweg, met winkels en een markt. Alle wegen naar woongebieden komen uit op de hoofdweg en Pravat had de opdracht aan het begin te posten en uit te kijken naar de Hi-lander, waarvan ik het kenteken opschreef in Ayutthaya. Al op de eerste dag, na een uur of vier, had hij de Hi-lander gezien en gevolgd naar het huis waar jij verbleef'.

Mijn tweede vraag was waarom en hierop zei Channarong dat zij heel graag wilde weten in welk dorp Soiying woont en omdat ik dat niet had verteld, bedacht mij daar naartoe te laten volgen. Op de vraag waarom ze zo graag wil weten in welk dorp Soiying woont, gaf Channarong een antwoord dat veel langer, heel bijzonder en ronduit fascinerend is. Wellicht biedt het ook een mogelijkheid voor Soiying, maar dat moet zij zelf bepalen.

'Deze geschiedenis begint bij een van mijn voorouders' begon Channarong haar verhaal. 'Dat was Jayavarman VII, de eerste Khmer-koning van Angkor die boeddhist was, in plaats van Hindoe. Tijdens zijn regering liet hij veel tempels bouwen maar waar het hier om gaat is de Bayon. Deze tempel liet hij bouwen met maar één doel: het nader tot elkaar brengen van de aanhangers van zijn Hindoeïstische en boeddhistische onderdanen.'

'In de Bayon werden beelden die in beide religies voorkomen gebruikt. Zo kunnen de gezichten, naar de vier windstreken op de 54 torens worden gezien als gezicht van Bhrama, een hindoeïstische god, maar ook als gezichten van de Boeddha. Daarnaast komen in beide religies drie wezens voor die voor Hindoe mythisch zijn en voor boeddhisten bovennaturlijke: de Naga, de Garuda en de Leeuw.'

'In tempels van beide religies zie je aan beide zijden van trappen en paden Naga's (slang met negen koppen) en op de kop van trappen of looppaden een Leeuw of Garuda (half adelaar, half mens). Maar in de Bayon zijn beeld toegepast die een Naga en een Garuda combineren. De Garuda bevindt zich bij deze beelden op de borst (als je dat zo kan noemen) van alle Naga's die de tempel rijk was, en dat waren er veel. De meeste vast en van steen, naast trappen en looppaden, maar ook een aantal van goud. Een Nagaruda, zoals ik ze ben gaan noemen, stond in het heiligste deel van de tempel en dit exemplaar was van goud en rijkelijk belegd met edelstenen.'

'Na Jayavarman VII heerste, tot circa 1270 v.Chr., Indravarman II over Angkor en deze koning was ook een aanhanger van het boeddhisme. Maar de hem opvolgende koning, Jayavarman VIII, was een Hindoe en hij liet alle beelden die niet enkel tot het Hindoeïsme konden worden herleid uit de Bayon verwijderen en vernietigen.'

'Een aantal nazaten van Jayavarman VII hebben de gouden, met edelstenen ingelegde, Nagaruda echter voortijdig uit de tempel weggenomen. Deze groep van acht mannen en vijf vrouwen is daarop, met dit beeld, naar het Noorden vertrokken. Ze gingen op zoek naar een ver en afgelegen gebied dat niet onder de heerschappij van Jayavarman VIII viel en boeddhistisch was. Van deze dappere twaalf, zoals ze nog steeds worden genoemd, en van de Nagaruda is sindsdien nooit meer iets gezien of gehoord'

Ik moest het verhaal even goed op mij in laten werken en kocht ondertussen een notitieblokje en een pen om namen en jaartallen op te schrijven. Nadat ik dat had gedaan vroeg ik Channarong wat dit te maken heeft met Soiying, want dat begreep ik nog niet.

'De tatoeages en het ritueel waar jij mij over vertelde, zijn typische voor de Khmer uit de periode van Jayavarman VIII. En het kan zo zijn dat het hier afstammelingen betreft van de dappere twaalf. Zeker ben ik daar niet van, maar het kan. Khmer gebruikten in die tijd tatoeages om geheime routes of geheime locaties veilig te stellen.'

'Dus jij denkt dat de tatoeage van Soiying een route of een locatie aangeeft die te maken heeft met de Nagaruda?' vroeg ik bevestigend aan Channarong. En het enig dat zij daarop zei was 'chai', de Thaise wijze om een vraag te bevestigen.

We hebben er zeker nog twintig minuten over doorgesproken en ik had nog allerlei vragen maar de uiteindelijke vraag van Channarong was of ik bereid was om hier met Soiying over te praten en hen met elkaar in contact te brengen. Ik heb haar gezegd dat hoe het vervolg er ook uit mag zien dit geheel en al afhankelijk is van hoe Soiying dat ziet. Als zij er niets mee wil doen, dan zal ik dat respecteren.

'Tot slot nog één ding' zei Channarong, terwijl ze mijn pen en notitieblok pakte en iets opschreef. 'Als je het met Soiying bespreekt, moet je vragen of dit teken haar iets zegt'. Ze tekende een cirkel met een plusteken, waarvan de verticale lijn boven en onder de cirkel raakten maar de horizontale lijn dat aan beide zijden niet deed, en zei dat dit teken werd gebruikt om de Nagaruda te symboliseren.

Ik heb Soiying nog niet gezien sinds we terug zijn in Ban Ngio Mai en ik weet niet of het verstandig is langs te gaan bij haar huis. Ik heb even geen behoefte aan ruzie met de Phu Yai Ban.