en vanmiddag met Pui op de scooter van de buren – je moet wat als je zelf geen vervoer hebt – boodschappen gedaan in Bua Yai. Morgen ga ik er in m'n eentje een paar dagen op uit met deze scooter. Pui wil graag bij haar ouders blijven, maar ik wil(/moet) een en ander gaan onderzoeken in Chaiyaphum.
Acht weken geleden besloot ik Soiying te helpen en er is sindsdien veel gebeurd. Ik heb haar best wel het een en ander te vertellen maar sprak haar niet eerder dan vandaag. Gisteravond kwamen we elkaar tegen bij het dorpswinkeltje en, zo onopvallend mogelijk, spraken we af elkaar vandaag vroeg in de ochtend te treffen bij het riviertje net buiten het dorp.
Om kwart over zeven ging ik wandelen en nog geen tien minuten later liep ik het beboste paadje op. Soiying zat al op de boomstronk en zag er ongelukkig uit, dat was mij gisteravond ook al opgevallen. Op mijn vraag hoe het met haar ging, zei ze dat ze de gevangene van het dorp is.
Haar stemming voelde niet goed en ik besloot gelijk van wal te steken. Ik pakte mijn pen en notitieboekje, tekende de cirkel met het plusteken erin, liet het aan Soiying zien en vroeg 'zegt dit jou iets?' Haar ogen werden groot en dat vertelde mij genoeg. 'Waar ken je dit van? ' vroeg ik. 'Je weet iets' zei ze vol verbazing. 'Ja, ik weet iets' zei ik. 'Maar voordat ik dat vertel, wil ik weten waar jij dit van kent.'
Ze nam er de tijd voor, waarin ze vermoedelijk overwoog of ze mijn vraag naar waarheid zou beantwoorden, of niet, en zei met trillende stem 'dit is de vijfde tatoeage'. Vol verbazing en verwachting keek ik haar aan, herhaalde haar woorden 'dit is de vijfde tatoeage' en was stil.
'Tijdens het ritueel is mijn schaamhaar geschoren' zei Soiying na een tijdje 'inmiddels is dat weer aangegroeid en kan je de tatoeage niet meer direct zien, maar het is dit teken.' Ze schoof haar sarong een klein stukje naar onder en zei 'kijk de lijn loopt door vanaf de vierde tatoeage.'
Ik had acht weken terug met veel interesse naar de tatoeages gekeken maar in het geheel niet naar de vage lijn die, precies in het midden, van boven naar onder liep. Ik keek er met extra aandacht naar. De eerste lijn, van Angkor naar Phimai, telde 15 streepjes en de tweede lijn, naar Phrang Ku, telde 5 streepjes. De lijn van Phrang Ku naar de vierde tatoeage bestond uit 10 punten en de laatste lijn, naar de rand van Soiyings sarong, telde 4 punten - richting het Nagaruda teken!
Het was nu aan mij om Soiying te vertellen over mijn ontmoeting met Channarong en de geschiedenis rond de Nagaruda zoals zij die aan mij vertelde. De achtervolging heb ik verzwegen. Soiying was net zo verbaasd als ik en zei in eerste instantie dat ze Channarong graag wil ontmoeten.
Net voordat ik weg wilde gaan, zei Soiying echter dat ze er toch nog een paar dagen over wilde nadenken. Channarong moet naar Ban Ngew Mai komen, Soiying mag immers niet weg, en dan weet Channarong definitief waar de tatoeages zich bevinden. Ik merkte dat dit idee haar beangstigde.
Ik vond het een goed idee dat ze er een paar dagen over zou nadenken. Dat geeft mij tijd om rond te kijken bij de Phrang Ku in Chaiyaphum en iets verder richting Tat Ton, waar de lijn naar toe loopt. Als ik daar ben geweest, vertel ik Soiying pas dat ik heb ontdekt dat de derde tatoeage de Phrang Ku is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten