Gisteravond in Bua Yai met chinees toneel, kermis, Thaise muziek en dans en de lekkerste gerechten hapjes en drankjes. Onze feestvreugde werd wel getemperd door een berichtje uit Nederland.
Vanmorgen in Ban Ngio Mai tijdens de inwijdingsceremonie, van een neef van Pui, tot bhikkhu (= boeddhistische monnik). In Thailand is de traditie dat elke man ten minste eenmaal in zijn leven bhikkhu wordt, al is het soms maar voor een week. De ceremonie begon vroeg in de ochtend met de ontvangst van familie, vrienden en bekenden die de bikkhu hun zegeningen gaven, en cadeaus. Er was volop eten en drinken voor de gasten en ook de alcohol vloeide al vroeg op de dag rijkelijk. Nog voor het middag uur ging de bikkhu vergezeld door vrienden en familie naar de tempel.
En vanmiddag in Phi Mai, waar dit weekend ook een jaarlijks festival plaatsvond. Een grootser opgezet festival dan het jaarlijkse feest in Bua yai. Phi mai is dan ook een veel grotere stad met een veel grotere historie, het was ooit een belangrijke buitenpost van het Khmer-rijk. Het Khmer-rijk of Angkor-rijk was tussen de 9e en 15e eeuw een beschaving, met als machtscentrum het westen van het huidige Cambodja. Tot de 13e eeuw was Angkor het machtigste en welvarendste rijk in Zuidoost-Azië met met ongeëvenaarde techniek, kunst en architectuur.
 |
| Phrasat Hin Phimai |
Pui zegt ook wel eens, best trots, dat ze eigenlijk een Khmer is. We bezochten in Phimai de drakenbootrace, de historische (Khmer) Phrasat Hin (= stenen tempel) in het stadscentrum, de markt en we maakten een stadsrondrit in een auto-treintje. Het was een geweldige middag.
Mij viel wel iets op. De vorm van de Phrasat Hin deed mij denken aan een van de tatoeagevormen die ik gister zag, die op middenrif hoogte. En dat deed mij denken aan een gesprek vanmorgen met een van de familie oudsten, die naar heel veel biertjes stonk, en graag met mij wilde spreken. Soms denk ik dat een tête-á-tête met een farang (= blanke buitenlander) voor sommige Thais interessant staat, hun wellicht aanzien geeft. De oude man, half Engels sprekend en ik half Thais, vroeg mij van alles over mij persoonlijk en ik maakte van de gelegenheid gebruik naar het ritueel van gister te vragen, hij was immers ook in de tempel. Hij wilde er niets over zeggen maar na wat doorvragen en aandringen, en hij stond wat minder sterk in zijn schoenen door al het Chang bier, filterde ik toch uit zijn woorden dat het gister de negende keer was dat dit ritueel plaatsvond en dat het voor de meeste dorpsbewoners de eerste keer was dat ze het meemaakten, de vorige keer was de oude vrouw twintig. Dat is vijfenzeventig jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten