Geen feest

Vanmorgen werd ik wakker in het ziekenhuis in Bua Yai waar ik in 2007, na een ongelukkige val bij waterval Tat Fa, ook een nacht doorbracht. Nu sliep ik er gelukkig maar een halfuurtje, op een koele granieten bank.

Gisteravond ben ik met een deel van de familie, Pui bleef thuis bij haar vader, naar Bua Yai geweest. Eerst een barbecue op z'n Thais en daarna naar de hoofdstraat voor het feest. In plaats van muziek, zang en dans was echter een volleybal- en takraw(voetbal-volleybal)toernooi gaande op het festivalterrein. Ook leuk om te zien maar de Mor lam is gezelliger, die staat vrijdag en zaterdag op het programma.

Barbecue op z'n Thais in Bua Yai

Op tijd thuis dus, maar vannacht om 12:30 uur wakker gemaakt omdat het slecht ging met de tante van Pui. We zijn gelijk naar het ziekenhuis in Bua Yai gereden waar alleen verpleegkundigen aanwezig waren en die verzochten ons, na een korte controle, vriendelijk om 8:00 uur terug te komen. Een kort nachtje dus, dan val je vanzelf ergens in slaap.

Ze hebben tante grondig onderzocht, haar nieren blijken niet goed te functioneren, en zijn doorverwezen naar de specialist in het ziekenhuis in Nakhon Ratchasima, zo'n 90 kilometer rijden en we mogen ons daar om 6:00 uur melden.

En weer gebeurd er iets bijzonders in het dorp. De Phu Yai Ban (dorpshoofd) maakte een ronde langs alle families in het dorp waar een vrouw tussen 15 en 20 jaar toe behoort. Als ik goed begrijp moet hij een van deze vrouwen selecteren voor een ritueel, ik krijg niet helder wat voor ritueel, dat morgen plaatsvindt.