Feest

Rond 6:00 uur, met de dageraad, ontwaakt in Ban Ngio Mai, in het huis van Ta (= opa) Khun en Yai (= oma) Hoi. Yai Hoi had al ontbijt gemaakt en stond op het punt een deel daarvan naar de dagelijkse processie van de dorpsmonniken, langs de druk bereden hoofdweg, te brengen.

Tijdens het ontbijt, van nám tahoe (= soja melk) en patong go (= gefrituurde deegwaar), maakten we plannen om naar het gemeentehuis, de garage, de bank, de markt en de vorige maand geopende super store van Tesco Lotus te gaan in het, 10,5 kilometer westelijk van Ban Ngio Mai gelegen, stadje Bua Yai.

Voor het gemeentehuis

Niet veel later gebeurde er iets opvallends in het dorp. Van huis tot huis, van buur tot buur, jong en oud kwamen dorpsbewoners uit hun huizen en spraken met elkaar. Na een poosje begreep ik dat al die gesprekken gingen over het overlijden, vanmorgen, van een van de oudste dorpsbewoners. Een vrouw op leeftijd, 95 jaar, wonend aan de andere kant van de hoofdweg, die het dorp doorsnijdt. Ik begrijp nu nog niets van alle ophef die dit teweeg bracht in het dorp.

In Bua Yai werden we verrast door de opbouw van een markt, een kermis en een podium op en langs de hoofdweg. Op spandoeken over de weg wordt het jaarlijks festival, van 6 tot 13 november, aangekondigd. Dat wordt feesten vanavond.