Nakhon Ratchasima

Vanavond feest, ik hoop het. Want..

Vanmorgen ging de wekker om 4:00 uur, om 5:00 uur zat ik achter het stuur en om 6:00 uur waren we in het Maharat ziekenhuis in Nakhon Ratchasima. Daar moesten we een nummer trekken voor behandeling, we trokken nummer 1. De dokters zouden pas om 8:00 uur starten en na een ontbijt van de ziekenhuis-7-Eleven heb ik de dames achtergelaten om een stevige wandeling door de stad te maken. Langs de stadspoort, stadsgracht, Wat Phayap en het Thao Suranari monument.

Thao Suranari monument

Thao Suranari (1772 – 1852 ), is de heldin van de stad Nakhon Ratchasima. Zij was de vrouw van de regeringsraadsman. In 1826 verzamelde ze een leger onder de lokale bevolking om een Thais leger te helpen de invasie van de koning van Vientiane, Anouvong, terug te slaan. Koning Rama III gaf haar hiervoor de titel Thao Suranari als erkenning van haar moed. Sindsdien worden standbeelden van Thao Suranari aanbeden om te vragen om haar hulp.

Tante heeft slecht functionerende nieren. Ze heeft een tijd terug medicijnen gekregen maar weigerde die tot nu toe te slikken, mede daardoor is haar situatie verslechterd. Een oplossing is een twee wekelijks spoelen, dat is een kostbare en intensieve behandeling en de doktoren adviseren vooral vanwege de hoge leeftijd om die behandeling niet te geven. Ze moet, en heeft dat nu toegezegd, eraan meewerken vanaf nu goed haar medicijnen in te nemen.

Om 12.30 uur waren we terug in het dorp en schoven om 13.00 uur aan in de dorpstempel, waar een monnik via een geluidsinstallatie sprak, teksten die zo nu en dan in koor werden herhaald door alle aanwezigen. Op een verhoging, in het midden van de zaal, lag een jonge vrouw met ontbloot bovenlijf. Naast haar lag het lichaam van – dat hoorde ik later – de woensdag overleden oude vrouw. Met geheel bedekt lichaam op het deel van kin tot heup na. Een bizar tafereel, versterkt door een oude man, in traditioneel kostuum, die aan de kant van de jonge vrouw met een, net zo traditioneel uitziend, tatoeagewerktuig aan de slag was. Op een gegeven moment stond ik rustig op en liep naar een plek vanwaar ik een goede foto dacht te kunnen maken. Daardoor ontstond echter veel onrust en werd duidelijk dat ik geen foto mocht maken. Ik heb wel goed kunnen zien wat de oude man aan het doen was. Op het lichaam van de oude vrouw stonden tatoeages die hij als exacte kopie zette op het lichaam van de jonge vrouw. Het waren vier blokvormige tatoeages, met hier en daar een spitsvorm, ter hoogte van sleutelbeen, middenrif, net boven de navel en net onder de navel. Bizar!