Maar we hebben in twee dagen veel mooie Wat's (tempels) gezien. Oude, geruïneerde, gerestaureerde en betrekkelijk nieuwe. Langs de rivier, langs drukke wegen en in rustige parken. We bezochten Wat Phanan Choeng Ratchaworawihan, Wat Phutthatsawan, Wat Chai Watthanaram, Wat Ratchaburana, Wat Lokkaya Sutharam (liggende boedha), Wat Phra Si Sanphet en Wat Maha Tat.
Verder bezochten we het Tourist information center, de monumenten ter ere van Koningin Suriyothai en ter ere van Koning Naresuan, de Floating market en als laatste Baan Hollanda waar de geschiedenis van de Hollanders in Thailand (startend met de VOC in 1604) wordt toegelicht.
Bij Wat Lokkaya Sutharam raakte ik (Pui en El waren al naar de winkeltjes) in gesprek met een Thaise die als historicus is verbonden aan de Ramkhamhaeng universiteit in Bangkok. Toen ze, Channarong heet ze, vertelde dat haar specialisme het Khmer-rijk op Thais grondgebied is, raakte ik erg geïnteresseerd en op een gegeven moment heb ik haar verteld over het tatoeage ritueel dat ik meemaakte.
Ook Channarong was erg geïnteresseerd en wilde graag weten waar en wanneer ik het ritueel zag. Het leek mij echter beter om dit niet al te gedetailleerd met haar te delen. Ik liet wel, op mijn telefoon, het tekeningetje zien dat ik eerder op dit blog plaatste en ook het kaartje met de lijn Angkor, Phimai, Phrang Ku en vertelde over mijn vermoeden dat het vierde gebouw in het verlengde van deze lijn zou kunnen liggen.
Na bestudering van de tekening zei Channarong dat de vierde tekening sterk afwijkt van de drie anderen en dat zij dacht dat het niet om een stenen gebouw gaat, zoals bij die andere drie. Volgens haar is (was) het een gebouw van hout en riet. Ze gaf ook aan dat de kans groot is dat het gebouw niet meer bestaat, zeker als de tatoeages heel oud zijn.
We wisselden telefoonnummers uit, Channarong zei dat ik haar altijd mag bellen als ik nog iets wil vragen en als we nog in Bangkok komen, wil ze ons graag uitnodigen bij haar thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten