Tussen Russen

Ik maakte voor het eerst kennis met Thailand in 1989. In hotels (voor de gewone man) had je in die tijd de keus tussen een continental breakfast of een American breakfast. Continental was (is) twee geroosterde witte boterhammen met jam en koffie of thee. American was(is) hetzelfde met ei en bacon erbij.

Thailand toonde op veel meer gebieden verwantschap met Amerika. Dat stamde uit de tijd van de Vietnamoorlog waarin de Amerikanen vanuit Thailand lucht(napalm)aanvallen uitvoerden en Amerikaanse soldaten in Thailand van hun R&R (rest en relax) konden genieten.

Ook na de oorlog was Thailand een R&R locatie voor de Amerikaanse marine. Ik zag ooit drie grote oorlogschepen, met per schip 5000 man aan boord, voor anker gaan in de baai van Pattaya. De mariniers, door tenderschepen aan land gebracht, werden al op het strand aangesproken door Thaise meiden die met vrachtwagens vol aankwamen. Na drie dagen reden er jeeps rond met MP's om de mariniers, die laveloos waren of hun paradijs niet wilden verlaten, met harde hand naar de tenders terug te leiden.

Ik weet niet of Pattaya nog steeds een R&R locatie is voor de Amerikanen maar uit alles blijkt dat de Russen hier inmiddels in de meederheid zijn. Reclameborden bij hotels, restaurants en ook die van straatverkopers zijn in het Russisch en straat- en strandverkopers spreken je aan in het Russisch. Zelfs die vervelende Indische maatpakverkopers, maar dat is ook wel weer praktisch want die heren weten nu niet of ze mij moeten aanpreken met 'hello sir, nice suit for you, come look inside' of met de Russische vertaling hiervan. En ze hebben maar tijd voor één variant, dan ben je hun winkel namelijk al gepasseerd.

Ook op het strand van Na Kluea, anders en rustiger dan Pattaya en Jomtien omdat er geen weg langsloopt en de meeste stukken strand grenzen aan hoteltuinen, zit het vol met Russen.

Ik huurde al vroeg, en als eerste, een strandstoel onder een parasol en na een tijdje kwam zowel links als rechts van mij een Russisch stel, van in de vijftig, zitten. Ze zwommen,wandelden, kochten eten en drinken, toonde interesse in de waren van de (Russisch sprekende) strandverkopers, lazen een boek, maakten een sudoku of Zweedse kruidwoordpuzzel en lieten zich masseren.

En ze waren heerlijk relaxed. Van geen Rus, op het strand van Na Kluea, heb ik geschreeuw, voordring- of ander a-sociaal gedrag gehoord of gezien. Een heel ander beeld dan dat ik tot nu toe had van Russen. Maar ze zijn wel fors(vet) allemaal, op 2 à 3 uitzonderingen na.

Wat(ten)

Gister een rondje benen losrijden, meer was het niet. Ayutthaya is, zeker in de ochtend, een auto- en scooterrijders mierennest. Niet doorheen te fietsen in, een beetje, tempo.

Maar we hebben in twee dagen veel mooie Wat's (tempels) gezien. Oude, geruïneerde, gerestaureerde en betrekkelijk nieuwe. Langs de rivier, langs drukke wegen en in rustige parken. We bezochten Wat Phanan Choeng Ratchaworawihan, Wat Phutthatsawan, Wat Chai Watthanaram, Wat Ratchaburana, Wat Lokkaya Sutharam (liggende boedha), Wat Phra Si Sanphet en Wat Maha Tat.

Verder bezochten we het Tourist information center, de monumenten ter ere van Koningin Suriyothai en ter ere van Koning Naresuan, de Floating market en als laatste Baan Hollanda waar de geschiedenis van de Hollanders in Thailand (startend met de VOC in 1604) wordt toegelicht.

Bij Wat Lokkaya Sutharam raakte ik (Pui en El waren al naar de winkeltjes) in gesprek met een Thaise die als historicus is verbonden aan de Ramkhamhaeng universiteit in Bangkok. Toen ze, Channarong heet ze, vertelde dat haar specialisme het Khmer-rijk op Thais grondgebied is, raakte ik erg geïnteresseerd en op een gegeven moment heb ik haar verteld over het tatoeage ritueel dat ik meemaakte.

Ook Channarong was erg geïnteresseerd en wilde graag weten waar en wanneer ik het ritueel zag. Het leek mij echter beter om dit niet al te gedetailleerd met haar te delen. Ik liet wel, op mijn telefoon, het tekeningetje zien dat ik eerder op dit blog plaatste en ook het kaartje met de lijn Angkor, Phimai, Phrang Ku en vertelde over mijn vermoeden dat het vierde gebouw in het verlengde van deze lijn zou kunnen liggen.

Na bestudering van de tekening zei Channarong dat de vierde tekening sterk afwijkt van de drie anderen en dat zij dacht dat het niet om een stenen gebouw gaat, zoals bij die andere drie. Volgens haar is (was) het een gebouw van hout en riet. Ze gaf ook aan dat de kans groot is dat het gebouw niet meer bestaat, zeker als de tatoeages heel oud zijn.

We wisselden telefoonnummers uit, Channarong zei dat ik haar altijd mag bellen als ik nog iets wil vragen en als we nog in Bangkok komen, wil ze ons graag uitnodigen bij haar thuis.

 

 

 

 

 

Ayutthaya

Vanmorgen, vroeg, wakker geworden in Khao Noi en vroeg in de middag – na 34 kilometer op de fiets,
aansluitend een halfuurtje zwemmen en vervolgens ruim 200 kilometer gaspedaal intrappen, zeg maar mijn eigen alternatieve triatlon - aangekomen in Ayutthaya.

 

Na een kwartiertje rondrijden, op het eiland van Ayutthaya, vonden we Tony's place, een relaxed guesthouse, waar we een mooie ruime stijlkamer hebben genomen. En gelijk een boottrip rond het eiland met drie tempelstops.

 

 

 

We gingen met tuktuks – weer een heel ander 'soort' dan in Bangkok en Siem Reap – naar de aanlegplaats waar bij terugkomst, in het donker, de avondmarkt was opgestart. Op deze markt hebben we, nadat we eerst terug gingen naar Tony's place voor wat langere kleding, heerlijke kowmankai gegeten en lukchin, en nam manau gedronken..

Nu een biertje, Singh, morgenochtend een rondje Ayuthaya fietsen..

Besnijden

Besnijden intypen als zoekterm in Google levert ruim 80.000 zoekresultaten op, die voor het grootse gedeelte gaan over circumcisie. Maar besnijden is ook “het trekken van een strakke lijn met verf, langs/op plafondkanten, kozijnen, plinten enz.”. En daar moet ik het even over hebben.

Ik maakte een aantal dagen terug een opmerking over een paar plekken, bruin/zwart en loslatende verf, aan de kamerzijde van de badkamer muur. En ja hoor,.. dat kon ik natuurlijk wel even netjes maken? En dan gelijk ook de losse voegen van de badkamer vloer? En dan gelijk ook de kitnaden van de deurkozijnen van beide badkamers, van de, losliggende, spoelbak in de keuken en die openstaande naad tussen het keukenblad en de muur?

Dus gisterochtend vroeg op naar de doe-het-zelfzaken Home Pro, Pro Markt en Home Markt waar ze uiteindelijk de juiste kleur muurverf hadden. En kit, een kitpistool, twee steek/plamuur mesjes, tegelvoegsel, een roller, een kwast en – ik durf het bijna niet te schrijven – afplakband.

Ik vertel altijd met enige trots dat ik (nog steeds) zowel met rechts als met links kan besnijden en afplakband een verfattribuut is voor amateurschilders.. Maar dan heb je wel een kwast nodig die lekker in de hand ligt, een dubbele duimer of zo (levert als Google zoekterm 0 resultaten op). En die hebben ze niet in Thailand. Ze hebben alleen platte kwasten in Thailand, en daarmee kan ik minder goed besnijden dan met een ronde of ovale kwast. Afplakband kopen en gebruiken dus..

In Nederland staan de schilders nu waarschijnlijk in afgeschermde ruimten, wellicht met een heater erbij, te werken maar hier sta ik op een trap, met een hoek van zo'n 75 graden (best stijl), in mijn veiligheidsonderbroek met, voor de nodige verkoeling, een grote ventilator te werken. En nog is de vloer slippery wet van mijn zweet.

Uiteraard is er (neem ik) ook ruimte voor een siësta bij het zwembad en na twee dagen zweten en zwemmen is het huis van El weer aardig opgeknapt. Morgen naar Ayutthaya.

Ancient Khmer Highway

Wij merken tot nu toe niets van de onrust in Bangkok. Tenzij de koersdaling van de Thaise Baht ten opzichte van de Euro ook een gevolg is van die onrust. Voor ons is dat in ieder geval een gunstig gevolg. Een koersstijging van 39 Bath naar 43 Bath voor één Euro geeft per 1500 Euro een koerswinst van van 6000 Baht (39 B x € 1500 = 58500 B tegen 43 B x € 1500 = 64500 B). En voor 6000 Baht heb ik de fiets gekocht waarop ik vanmorgen weer een rondje Pattaya reed. Het was mijn eerst rondje met pech omdat de ketting eraf liep door een schakelfout. Het kon de pret niet drukken, hij lag er weer snel op.

We maakten er verder een rustige dag van, die ik gebruikte om weer eens wat rond te Googelen naar de relatie tussen Angkor, Phimai en, sinds Cambodja, Phrang Ku. Ik vond al een keer een Wiki pagina, met de titel Ancient Khmer Highway, over de 225 kilometer lange rijweg tussen Angkor en Phimai. Deze weg, aangelegd door de Khmer, was de belangrijkste weg in die tijd. De weg is nu overwoekerd door de jungle en is alleen zichtbaar op luchtfoto's.

Er bestaan ook nog weinig rusthuizen, kapellen of ziekenhuiskapellen uit die tijd – alleen de uit lateriet of zandsteen gebouwde constructies, alle houten constructies zijn weggerot. Het enige stuk van deze oude weg dat op dit moment begaanbaar is, is de toegangsweg tot Phimai.

In google maps voerde ik Angkor en Phimai in, als -loop-route, om te zien of de oude weg daar zichtbaar is. Ik zag er niets van, maar toen ik Phrang Ku toevoegde viel mij wel iets op. De Route Angkor naar Phrang Ku via Phimai is een kaarsrechte lijn. Ik heb nu het vermoeden dat het vierde gebouw ergens op het verlengde van deze lijn moet liggen.

Heerlijk avondje

5 december is de verjaardag van koning Bhumibol. Dit jaar werd zijn verjaardag officieel gevierd in de badplaats Hua Hin, waarvoor vanaf Bangkok gratis bussen en treinen werden ingezet, op tv werd hiervan de gehele dag live verslag gedaan.

In de straten van Pattaya was om 7.00 uur nog weinig te merken van de feestelijke dag. Het leven leidde zijn gebruikelijke weg waar ik, eindelijk weer eens, doorheen fietste. Ik merkte na een kilometer of twee hoezeer ik op dit moment in een relaxmodus zit. Ik fietste met slippers aan, compleet vergeten om mijn sportschoenen aan te doen.

Na 23,77 km in 1:21 uur zwemmen, lezen en ontbijten bij het zwembad. Bij het zwembad is een kleine eetgelegenheid, gerund door Pa Mew die jarenlang in de keuken van een groot hotel werkte. Pa Mew is mijn favoriete Thaise kok en ik at een perfecte Bai Pad Ka Prao (Holy basil). Mijn e-reader heeft even rust want in Thailand koop en lees ik altijd, zich in Thailand afspelende, crime/suspense boeken. Op dit moment Bangkok Express.

Vroeg in de middag ging ik, op de scooter, op zoek naar een fietswinkel om een bidon met houder te kopen en maakte gelijk een ritje langs, onder andere, Big Buddha.

Later in de middag gingen we met z'n vieren, op twee scooters, Pattaya in om te eten, naar de koningsparade te kijken – maar waren net te laat – en s'avonds naar een Mor Lam show te gaan. Mor Lam is een muziekvorm die in Thailand vooral populair is in de Isaan. De show bestond uit Mor Lam zang, door twee broers die de show dragen, begeleid door 50 dansers in schitterende, per nummer verschillende kostuums – het leken de Thaise toppers wel – en grappige sketches.

Wij waren vroeg, voor een goed plaatsje vooraan, en om 8:30 begon de voorstelling, met een korte onderbreking rond 22:10 voor een eerbetoon aan de koning, aan een stuk door tot 2:00 uur. Vijf en een half uur spektakel met Thais die meezingen, dansen, eten, drinken en sommigen een pilletje.. super gezellig.

Vandaag bijkomen, ook vanwege een verkoudheidje, niet fietsen wel zwemmen, lezen en tv kijken. Maar de sint bij Paul, op bvn, heb ik weggezapt.

De derde tatoeage

Gisteren de laatste dag in Cambodja en vandaag een relax dag in Thailand. Zwembad, lezen, eten, zwembad, lezen, drinken, enzovoort.. Meer niet, en daarmee is de blogachterstand officieel verleden tijd.

We konden uitslapen gisteren. Van Thon en de chauffeur namen we s'avonds afscheid en om 17.15 uur vertrok onze vlucht naar Bangkok. Tijdens het ontbijt ergerden wij ons voor de laatste keer aan Chinezen en Koreanen. Hoe die vakantie zien begrijp ik niet. Ze komen, maken een foto of duwen voer naar binnen en gaan weer. Ik geloof niet dat ze genieten van plaatsen die ze bezoeken of van eten dat ze nuttigen. Ze houden geen rekening met anderen, dringen voor en gaan, zonder pardon, voor je camera(telefoon) staan. Ons ontbijt kwam er ook bijna uit toen buiten de ontbijtzaal een Chinees een rochel diep uit zijn keel ophaalde en in een afvalbak naast de lift deponeerde. Wat zou Gordon (Goor) daar van zeggen ?

We namen een tuktuk naar de old market, in het centrum, slenterden een uurtje rond, namen een Khmer massage, slenterden nog een half uurtje rond en weer in een tuktuk terug naar het Smiling hotel, waar we na de lunch werden opgehaald door reisbegeleider 8!

 

Siem Reap international airport is qua grootte vergelijkbaar met Rotterdam The Hague airport (zullen we het gewoon zestienhoven blijven noemen). De sfeer is gemoedelijk en de afhandeling vlot.

 

In de dutyfree zone veel eten, drinken, handwerk artikelen en mooie boeken over Cambodja. Ik bladerde door een, schitterend, dik, $ 165 kostend boek over de Khmer bouwkunst en schrok mijzelf wezenloos van één van de vele foto's die erin stonden. Ik keek, zonder enige twijfel, naar de derde tatoeage van Soiying. Naar een foto van het Khmer gebouw dat de tatoeage uitbeeld, bedoel ik.

Er stond niet veel tekst bij. De Phrang Ku (het gebouw) was in de twaalfde eeuw een rust/verzorgingshuis op de route van Angkor naar Prasat Singh, in de provincie Kanchanaburi. De Phrang Ku stond in Baan Luang en dat heet tegenwoordig Chaiyaphum, daar heb ik verdorie mijn fiets gekocht. Maar de Phrang Ku heb ik nog nooit in het echte gezien, wel op foto nu! Ik weet niet wanneer we weer naar Bua Yai gaan maar ik kan eigenlijk niet wachten om Soiying te vertellen dat ik weet welk gebouw de derde tatoeage verbeeld.




We hadden een prima vlucht en op Suvarnabhumi airport snel een taxi naar het huis van El in Khao Noi.

In de boot

(nog steeds met blogvertraging maar morgenochtend werk ik die weg, met een onverwachte afsluiting van onze Cambodja trip)

Gister stond Angkor Thom op het programma, de drie vierkante kilometer ommuurde en met een gracht omgeven koninklijke stad die de laatste hoofdstad van het Khmer imperium werd. Wij betraden het terrein via de Zuidelijk poort waar op de met Boeddha hoofden gesierde poort, zoals gekopieerd bij het olifantenverblijf Taman Indah in diergaarde Blijdorp, een groep apen de omgeving in de gaten hield.

 

In het centrum van het terrein staat Bayon. De reuze boeddha gezichten van Bayon, op 59 torens waarvan er nu nog 39 overeind staan, zijn de bekendste aan de klassieke Khmer cultuur verwante beelden. Gids Thon vertelde, aan de hand van de beelden en bas-reliëfs, dat veel oorlogen werden gevoerd tussen hindoeïstische en boeddhistische volken en dat koning Jayavarman VII juist daarom in de Bayon beide religies combineerde (..naar groter eenheid.!.).

 

 

Iets verder staat Baphuon, een Hindu tempel uit de 11e eeuw, met aan de achterzijde de grootste liggende boeddha van Cambodja die later, in de 16e eeuw, aan de constructie is toegevoegd.

 

Naast Baphuon ligt het ommuurde gebied van de koning met in het midden Phimeanakas, een indrukwekkende piramide die volgens de legende werd bewoond door een slang (Naga) die in de nacht transformeerde in een knappe vrouw. Om het noodlot buiten te houden moesten de koningen van Angkor iedere nacht de liefde bedrijven met deze slang/vrouw.

 

 

Door heerlijke jungle liepen we verder via de Sras Srei, het zwemband van de koning en zijn concubines, en Preah Palilay, volgens Thon de allerlaatste door de oude-Khmer gebouwde stenen tempel, naar het Terras van de Leper King en het Terras van de olifanten, een soort tribune vanwaar de koning kon kijken naar training en spel van olifanten.

Onderaan het olifanten terras stapten we in de auto voor een lunch in het Neary Khmer restaurant en daarna door naar Rolous, waar we de boot in gingen.. Naar Kampong Khleang, een dorp op palen tussen het mangrovewoud van Boeung Tonle Sap, in het natte seizoen een van de grootste zoetwater meren in Azië. We voeren een stukje het meer op en stopten in het dorp voor een wandeling over een loopbrug door de toppen van het mangrovewoud, waarboven we tijdens de terug vaart ook de zon onder zagen gaan.